အႏၲရာယ္ ရပ္ဝန္း (အပိုင္း ၁ - ၆)
(RICHARD PRESTON ၏ “THE HOT ZONE” ကို ျပန္ဆိုသည္။)
စာေရးသူက သူ႔ကို မစၥတာဂ်ဳန္း ဟု ေခၚပါမည္။ သူသည္ဂ်ာမနီ၌္ မားဗတ္ဗိုင္းရတ္ ေပၚထြက္လာသည့္ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္ ေႏြရာသီ က ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံ အန္တက္ဘီၿမိဳ႕ရွိႏိုင္ငံျခားသို႔တင္ပို႔သည့္ ေမ်ာက္မ်ားထားရာ သိုေလွာင္ရံုတြင္ စစ္ေဆးေရးမႈးအျဖစ္ ေခတၱလုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ မူလစစ္ေဆးေရးမႈး တိရစၧာန္ ေဆးကု ဆရာဝန္ ခြင့္ယူထားခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ပိုင္ရွင္မွာ အလြန္ခ်မ္းသာေသာတိရစၧာန္ကုန္သည္ တစ္ဦးျဖစ္ၿပီး မစၥတာဂ်ဳန္း က သူ႔ကို “လူယုတ္မာ” ဟု သမုတ္သည္။ သူသည္တစ္ႏွစ္လွ်င္ ေမ်ာက္ေကာင္ေရ ၁၃၀၀၀ ခန္႔ ဥေရာပသို႔ တင္ပို႔သည္။ ဤပမာဏမွာ အလြန္မ်ားသည့္ပမာဏ ျဖစ္ၿပီး သူ႔အတြက္ ေငြ အေျမာက္အျမား ရရွိသည့္ လုပ္ငန္းျဖစ္သည္။ မားဗတ္ဗိုင္းရတ္ကူးစက္ေနသည့္ ေမ်ာက္မ်ား ပါဝင္ေသာ ထိုအသုတ္ကို ေလေၾကာင္းလိုင္းျဖင့္ လန္ဒန္မွတစ္ဆင့္ဂ်ာမနီသို႔ တင္ပို႔ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ယင္းေမ်ာက္မ်ားတြင္ ကူးစက္ေနခဲ့ေသာ ဗိုင္းရတ္သည္ဂ်ာမနီႏိုင္ငံ မားဗတ္ၿမိဳ႕မွ လူထုကို ကူးစက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
တယ္လီဖုန္းဆက္သြယ္ ေမးျမန္းမႈမ်ားအႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ျပဳၿပီးသည့္ေနာက္ အဂၤလန္ ရွိ ၿမိဳ႕ တစ္ၿမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္လွ်က္ရွိေသာမစၥတာဂ်ဳန္းကို စာေရးသူ ဆက္သြယ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ သူသည္ တိရစၧာန္ ေဆးကု ပါရဂူအျဖစ္ ထမ္းေဆာင္လွ်က္ရွိသည္။ႏိုင္ငံျခားသို႔ မတင္ပို႔မီ တိရစၧာန္မ်ားအားလံုးကို မ်က္ျမင္ စစ္ေဆးရေၾကာင္း မစၥတာဂ်ဳန္းကေျပာျပသည္။ ထိုဗိုင္းရတ္ကူးစက္ေနသည့္ ေမ်ာက္မ်ားကို ဘယ္သူ စစ္ေဆးခဲ့သလဲ ဟု စာေရးသူကေမးျမန္းရာ သူကိုယ္တိုင္ စစ္ေဆးခဲ့ေၾကာင္းေျဖသည္။ သူစစ္ေဆးခ်ိန္တြင္ ေမ်ာက္အားလံုးနီးပါး ပံုမွန္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေမ်ာက္ တစ္ေကာင္ ႏွစ္ေကာင္တြင္သာ ထိခိုက္ဒဏ္ရာ အနည္းငယ္ေတြ႔ရေၾကာင္းေျပာျပသည္။ သူ၏ကာကြယ္နည္းမွာ ေမ်ာက္မ်ားကို မတင္ပို႔ခင္ မ်က္ျမင္အရ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနဟန္ရွိသည့္ ေမ်ာက္တို႔ကိုေရြးထုတ္ၿပီး ႀကိဳတင္ကာကြယ္သည့္ အေနျဖင့္ သုတ္သင္ ပစ္ျခင္းျဖစ္သည္။ထိုေမ်ာက္မ်ားကို ဂ်ာမနီသို႔ တင္ပို႔ၿပီး ရက္သတၱပတ္အနည္းငယ္ အၾကာတြင္ ကူးစက္ေရာဂါျဖစ္ပြားေၾကာင္းၾကားရသည့္အခါ မစၥတာဂ်ဳန္းမွာ အလြန္တုန္လႈပ္သြားခဲ့သည္။ တင္ပို႔ရန္ ေဆးေထာက္ခံစာကိုသူလက္မွတ္ထိုးေပးခဲ့သည္ မဟုတ္ပါလား။
