အႏၲရာယ္ ရပ္ဝန္း (အပိုင္း ၁ - ၇)

အႏၲရာယ္ ရပ္ဝန္း (အပိုင္း ၁ - ၇)

 (RICHARD PRESTON ၏ “THE HOT ZONE” ကို ျပန္ဆိုသည္။)

Dr. Nancy Jaax (Photo from Kansas State University)

အိမ္ရွင္မ  သို႔မဟုတ္  စစ္သည္ တစ္ဦး

၁၉၈၃ စက္တင္ဘာ ၂၅ ရက္ ၊ ၁၈း၀၀ နာရီ

ခ်ားမိုနက္​ ​ေသဆံုး ၿပီး ​ေလးႏွစ္​ ခန္​႔ အၾကာ။

     အ​ေမရိကန္​ ျပည္​​ေထာင္​စု ​ေမယာလန္​း ျပည္​နယ္​ သာ​ေမာင္​့ၿမိဳ႕ ၏ ည​ေနခ်မ္​း အခ်ိန္​။ ကက္​အိုတင္​ေတာင္​​ေၾကာ ​ေပၚ႐ွိ သစ္​ပင္​မ်ားမွာ ​ေရႊဝါ​ေရာင္​ အဆင္​း ျဖင္​့ အစြမ္​းကုန္​ ​ေတာက္​ပ​ေနသည္​။ လူငယ္​မ်ား မွာ ၿမိဳ႕လမ္​း တစ္​​ေလ်ာက္​ ကားကို ျဖည္​းျဖည္​း ​ေမာင္​းႏွင္​ ရင္​း ​ေႏြဦးရာသီ မကုန္​ဆံုး ​ေစရန္​ ဆု​ေတာင္​း​ ​ေနၾကသည္​။ ​ရင္​့မွည္​့​ေနသည္​့ ပန္​းသီး ရနံ ့၊ သစ္​ရြက္​ ​ေဆြး တို႔၏ ခ်ဥ္​စူးစူး ရနံ ့၊ ​လယ္​ကြင္​းတြင္​း မွ ​ေသြ႔​ေျခာက္​​ေနသည္​့ ​ေျပာင္​း႐ိုး ရနံ ့ တို႔လႊမ္​း​ေနသည္​့ ​ေဆာင္​းဦး အ​ေငြ႔အသက္​ တို႔က ​ေလထဲ ပ်ံ႕ေန​ေပၿပီ။ ၿမိဳ႕စြန္​ ႐ွိ ပန္​းသီးပင္​ စုစု တြင္​ သာလိကာ တစ္​အုပ္​ အိပ္​တန္​းတက္​ ရင္​း စူးစူးရွရွ ​ေအာ္​ျမည္​ ​ေနၾကသည္​။ ကားမီး​ေရာင္​ မ်ားသည္​ ဂက္​တီးဘတ္​ လမ္​းမႀကီး တ​စ္​​ေလ်ာက္​ ​ေျမာက္​ဘက္​ သို႔ အဆက္​မျပတ္​ စီးဆင္​း​ ​ေနသည္​။ ၿမိဳ႕ထဲ ႏွင္​့ မ​ေဝးလွ​ေသာ ဝိတိုရိယ​ေခတ္​ အိမ္​တစ္​လံုး၏ မီးဖို​ေခ်ာင္​ ထဲတြင္​ အ​ေမရိကန္​ ၾကည္​း တပ္​ မွ တိရစၧာန္​ ​ေဆးကု ဆရာဝန္​ တစ္​ဦးျဖစ္​​ေသာ ဗိုလ္​မႉး နန္​စီဂ်က္​ သည္​ ကေလး မ်ား အတြက္​ ညစာ ခ်က္​ျပဳတ္​ ​ေနသည္​။  မိုက္​က႐ို​ေဝ့ မီးဖ္ိုထဲ သို႔ ၾကက္​သား ပန္​းကန္​ကို​ ထည္​့ကာ ခလုတ္​ ဖြင္​့လိုက္​သည္​။ ၾကက္​သား ႏူးရန္​ ခန ​ေစာင္​့ရ မည္​။ သူသည္​ အားကစား ​ေဘာင္​းဘီ ႐ွည္​ ႏွင္​့ တီ႐ွပ္​ ကို ဝတ္​ထားၿပီး ဖိနပ္​စီး မထားပါ။ သူ၏ ​ေျခဖဝါး ႏွစ္​ဖက္​မွာ ကိုယ္​ခံပညာ ​ေလ့က်င္​့ခန္​း မ်ား ​ေၾကာင္​့ အသားမာ တက္​ ​ေနသည္​။ နီညိဳ ​ေရာင္​ လိႈင္​းတြန္​႔ ဆံပင္​ မ်ားကို ပုခံုး အထက္​ တြင္​ ခပ္​တိုတို ညႇပ္​ထားသည္​။ သူ႕မ်က္​ဝန္​း အစံု မွာ ပယင္​း ​ေရာင္​ ဝန္​းရံထား​ေသာ မ်က္​လံုး စိမ္​းမ်ား ျဖစ္​သည္​။ သူသည္​ ကင္​းဆတ္​ ျပည္​နယ္​ စိုက္​ပ်ိဳး ​ေမြးျမဴ​ေရး ​ေက်ာင္​းမွ အလွမယ္​ ဘြဲ႔ ရခဲ့ ဖူးသည္​။ သူ၏ ကိုယ္​ခႏၶာ မွာ သြယ္လ်ၿပီး သြက္​လက္​ျဖတ္​လတ္​ သည္​့ ကိုယ္​ဟန္​ မ်ိဳး ျဖစ္​သည္​။ က​ေလး ႏွစ္​​ေယာက္​မွာ ​ေဆာ့ကစား ထားၾက၍​ ​ေမာပန္​း ​ေန​ေပၿပီ။ သူတို႔ ႏွစ္​ဦး အတြက္​ ညစာ ကို ျမန္​ျမန္​ ျပင္​ဆင္​​ ​ေပးရမည္​။ ငါးႏွစ္​ သမီး ေဂ်မီ က နန္​စီ ၏ ​ေျခ​ေထာက္​ ကို ဖက္​ထား ရင္​း ​ေဘာင္​းဘီ ကိုဆြဲ ​ေနသည္​။ နန္​စီ က ​ေျခ​ေထာက္​ ကို ​ေဘး သို႔ ဖယ္​လိုက္​ရာ ​ေဂ်မီ က မီွရာ ​ေနာက္​ တစ္​ဖက္​ ကို ထပ္​ဆြဲ ​ေန ျပန္​သည္​။ ​ေဂ်မီ သည္​ အ​ေမတူ သမီး ျဖစ္​ၿပီး မ်က္​လံုးစိမ္​း ႏွင္​့ ျဖစ္​သည္​။ သူ႕အသက္​အရြယ္​ အရ ဆိုလ်ွင္​ အရပ္​ပု ​ေသးသည္​။ သား ျဖစ္​သူ ဂ်က္​ဆင္​ က ဧည္​့ခန္​း ထဲတြင္​ တီဗီြ ၾကည္​့ ​ေနသည္​။ သူ က တိတ္​တိတ္​ ဆိတ္​ဆိတ္​ ​ေန တတ္​ သည္​။ ယခု အရြယ္​ တြင္​ ပိန္​ပိန္​ သြယ္​သြယ္​ ျဖစ္​​ေန ​ရာ ႀကီးလ်ွင္​ အ​ေဖ ကဲ့သို႔ အရပ္​ရွည္​ မည္​ဟု ထင္​ရ​ေပသည္​။ နန္​စီ ၏ ခင္​ပြန္​း မွာ ဗိုလ္​မႉး ဂီရယ္​ဂ်က္​ ျဖစ္​ၿပီး တိရစၧာန္​ ​ေဆးကု ဆရာဝန္​ ပင္​ ျဖစ္​သည္​။ သူ႔ကို အားလံုး က ဂ်ယ္​ရီ ဟု ​ေခၚ ၾကသည္​။ ယခု တကၠဆက္​ သင္​တန္​း ​ေက်ာင္​း တြင္​ တာဝန္​ က်​ေနရာ အိမ္​တြင္​ နန္​စီ ႏွင္​့ က​ေလး ႏွစ္​ ​ေယာက္​ သာ႐ွိသည္​။ ဂ်ယ္​ရီ က တကၠဆက္​ တြင္​ အလြန္​ ပူ ​ေၾကာင္​း အိမ္​ ကို လြမ္​း ​ေၾကာင္​း ႏွင္​့ ျပန္​လာ ခ်င္​​ေၾကာင္​း ဖုန္​းဆက္​ သည္​။ နန္​စီ က လည္​း သတိရ​ ေနသည္​။ သူတို႔ ​ေကာလိပ္​​ေက်ာင္​း သား ဘဝ စတင္​ ​ေတြ႔ဆံုခဲ့ ၾကသည္​့ အခ်ိန္​ မွ စ၍ ယခုတိုင္​ အၾကာ ႀကီး ခြဲ မ​ေန ခဲ့ဖူး ပါ။ နန္​စီ ႏွင္​့ ဂ်ယ္​ရီ တို႔ ႏွစ္​ ဦး စလံုး မွာ အ​ေမရိကန္​ ၾကည္​းတပ္​ မွ တိရစၧာန္​ ​ေဆးကု ဆရာဝန္​ မ်ား ျဖစ္​ၿပီး စစ္​သံုး ​ေခြးမ်ား ႏြားမ်ား သိုးမ်ား ဝက္​မ်ား လားမ်ား ယုန္​မ်ား ၾကြက္​မ်ား ​ေမ်ာက္​မ်ား ကို ၾကည္​့႐ႈ ကုသ ရသည္​။ စစ္​တပ္​ ၏ အစားအစာ မ်ားကို လည္​း စစ္​​ေဆး ​ေပးရသည္​။

     သူတို႔ ဒီထရစ္​ တပ္​စခန္​း သို႔ တာဝန္​ ခ်ထား ခံ ရၿပီး ​ေနာက္​ စခန္​း ႏွင္​့ မနီး မ​ေဝး သြား လာ ရန္​ လြယ္​ကူ သည္​့ ဤ အိမ္​ ကို ဝယ္​ယူ ခဲ့ၾကသည္​။ မီးဖို​ေခ်ာင္​ မွာ ​ေသးငယ္​ က်ဥ္​း ​ေျမာင္​း ၿပီး နံရံ တြင္​ ​ေရပိုက္​မ်ား မီးႀကိဳးမ်ား တြဲ​ေလာင္​း က်​ေန သည္​။ မီးဖို​ေခ်ာင္​ အနီးတြင္​ ဧည္​့ခန္​း ႐ွိၿပီး ျပဴတင္​း​ေပါက္​ တစ္​ခု ႐ွိသည္​။ ျပဴတင္​း​ေပါက္​ နားတြင္ စု​ေဆာင္​းထား​ေသာ ​ အပူပိုင္​း ​ေဒသ အပင္​ငယ္မ်ား ႏွင္​့ ဖန္​းပင္​ မ်ား ႐ွိသည္​။ ထုိ႔အျပင္​ ဟာကီ ဟု အမည္​ ​ေပးထား​ေသာ အ​ေမဇံု ၾကက္​တူ​ေရြး တစ္​​ေကာင္​ထည္​့ထား သည္​့ ငွက္​​ေလွာင္​အိမ္​ တစ္​ခု လည္​း ႐ွိသည္​။ ဟာကီ က ​ေတးဆို ညည္​း ​ေနသည္​။ “မာမီ မာမီ” ဟု ဂ်က္​ဆင္​ ၏ ႐ုတ္​တရက္​ ​ေခၚသံ ၾကားလိုက္​ ရသည္​။ ဂ်က္​ဆင္​ ၏ အသံ ႏွင္​့ တူ ၍ နန္​စီ က "ဘာလဲ သား" ဟု ထူးလိုက္​ ၿပီးမွ ဟာကီ ​ေခၚလိုက္​ မွန္​း သတိျပဳ မိသည္​။ ဟာကီ က နန္​စီ ၏ ပုခံုး ​ေပၚ နားခ်င္​ ​ေနသည္​။ “မာမီ” “ဂ်ယ္​ရီ” ​“ေဂ်မီ” “ဂ်က္​ဆင္​” စသည္​ ျဖင္​့ အိမ္​သား အားလံုး ကို ​ေအာ္​​ေခၚ​ ​ေနသည္​။ မည္​သူ မ်ွ ျပန္​ မထူး ၍ သူဘာသာသူ ကာနယ္​ ဘိုဂီ ​ေတးသြား ကို ​ေလခြၽန္​ ​ေန ​ေတာ့သည္​။ နန္​စီ သည္​ ဟာကီ ကို ​ေလွာင္​အိမ္​ ထဲမွ မထုတ္​ ႏိုင္​​ေတာ့ ပါ။ သူသည္​ ပန္​းကန္​ မ်ား ကို စားပြဲ​ေပၚသို႔ ျမန္​ျမန္​ဆန္​ဆန္​ ခ်​ေနသည္​။ သူ၏ လက္​မွာ အလြန္​လ်င္​ျမန္​စြာ ဇယ္​ဆက္​ သလို လႈပ္​႐ွား​ ​ေနသည္​။ ဒီထရစ္​ စခန္​း မွ အရာ႐ွိ အခ်ိဳ႕ က ဆိုးခနဲ ဆတ္​ခနဲ လ်င္​ျမန္​ စြာ လႈပ္​႐ွား တတ္​သည္​့ သူ၏ လက္​ လႈပ္​႐ွားဟန္​ ကို သတိျပဳမိ ၾကၿပီး ညင္​သာစြာ ကိုင္​တြယ္​ လုပ္​​ေဆာင္​ ရမည္​့ အႏၱရာယ္​ မ်ား​ေသာ လုပ္​ငန္​း မ်ား လုပ​္​​ေဆာင္​ ရန္​ မသင္​့ ဟု ​ေျပာၾကသည္​။ ထိုအခ်က္​သည္​ အမ်ိဳသမီး အရာ႐ွိ တစ္​ဦး အ​ေနျဖင္​့ စစ္​တပ္​တြင္ ရာထူးတိုးရန္​ အဟန္​႔  အတား ျဖစ္​​ေနသည္​ဟု သူထင္​မိသည္​။ ​ ထို႔​ေၾကာင္​့ပင္​ သူ၏ လႈပ္​႐ွားမႈမ်ား တည္​ၿငိမ္​​ တိက်​ ေသခ်ာ​ေစ ရန္​ နန္​စီ သည္​ ကိုယ္​ခံပညာ သင္​တန္​း တက္​ခဲ့ ျခင္​း ျဖစ္​သည္​။ နန္​စီ ၏ အရပ္​မွာ ငါး​ေပ ​ေလးလက္​မ ႐ွိသည္​။ သူသည္​ အရပ္​ ​ေျခာက္​​ေပ ​ေက်ာ္​ လူ​ေကာင္ ​ထြားထြား စစ္​သားႀကီး မ်ားႏွင့္ သတ္​ပုတ္​ ​ေလ့က်င္​့ ရင္​း သူတို႔၏ ​ေခါင္​းပိုင္​း အား အျမင္​့ကန္​ ခ်က္ျဖင္​့​ ကန္​ႏိုင္သည္​ကို ​ေက်နပ္​မိသည္​။ ၿပိဳင္​ဖက္​ အား တိုက္​ခိုက္​ ရာတြင္​ ​ေျခ​ေထာက္​ ကို ပို၍ အသံုးျပဳသည္​။ ကိုယ္​ကို တစ္​ပတ္​လွည္​့ၿပီး ​ေနာက္​ျပန္​ ကန္​လ်ွင္​ အုတ္​ခ်ပ္​ ​ေလးခ်ပ္​ က်ိဳး ​ေအာင္ ကန္​ႏိုင္​ ရာ ရန္​သူ တစ္​​ေယာက္​ကို ​ေျခဗလာ ႏွင္​့ သုတ္​သင္​ ႏိုင္​သည္​့ အဆင္​့ ​ေရာက္​ၿပီ ျဖစ္​သည္​။ တခါတရံ သင္​တန္​းမွ ျပန္​လာလ်ွင္​ ​ေျခ​ေခ်ာင္​း​ေလး က်ိဳး လာတတ္​သည္​။ ႏွာ​ေခါင္​း​ေသြး လ်ွံ လာတတ္​သည္​။ မ်က္​လံုးမ်ား ညိဳမည္​း လာတတ္​သည္​။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္​ ဂ်ယ္​ရီ ခမ်ာ ​ ေခါင္​း တရမ္​းရမ္​း ႏွင္​့ ၾကည္​့​ေနတတ္​သည္​။       

Dr Jerry Jaax 

(Photo from Kansas State University)

     နန္​စီ သည္​ အိမ္​မႈ ကိစၥမ်ား လုပ္​ရန္​ စိတ္​မ႐ွည္​ပါ။ သို႔​ေသာ္​လည္​း အားလံုး ကို သူကိုယ္​တိုင္​ ပင္​ လုပ္​ရသည္​။ မအားမလပ္​ သည္​့ ၾကားက ၾကမ္​းခင္​း ​ေကာ္​​ေဇာ မ်ားတြင္​ ​ေပက်ံ ​ေနသည္​့ ဂ်ယ္​လီမ်ား ကို တိုက္​ခြၽတ္​ ​ေဆးရသည္​့ အခါ အလြန္​ စိတ္​တို မိသည္​။ တခါတရံ အိမ္​သန္​႔႐ွင္​း ​ေရး လုပ္​ရင္​း အလြန္​အမင္​း စိတ္​တို ကာ ဝုန္​းတိုင္​း ၾကဲ မိ တတ္​သည္​။ ခ်က္​​ေရးျပဳတ္​​ေရး မီးဖို​ေခ်ာင္​ ကိစၥ ကိုလည္​း နန္​စီ သာ လုပ္​ရသည္​။ ဂ်ယ္​ရီ က​ေတာ့ မီးဖို​ေခ်ာင္​ထဲ တြင္​ ဘာမွ သံုးမရပါ။ သူတို႔ ႏွစ္​​ေယာက္​ အၾကား စကားမ်ားရ သည္​့ ကိစၥ တစ္​ခုရွိသည္။ ယင္းမွာ ဂ်ယ္​ရီ ၏​ ႐ုတ္​တရက္​ စိတ္​ကူးရ လ်ွင္​ ရသလို ​ေမာ္​​ေတာ္​ဆိုင္​ကယ္​ ရြက္​​ေလွ တို႔ကို ဝယ္​တတ္​ သည္​့ အက်င္​့ ျဖစ္​သည္​။ ကင္​းဆတ္​ တြင္​ တာဝန္​ က် စဥ္​ က ရြက္​​ေလွ တစ္​စင္​းကို ဝယ္​ခဲ့သည္​။ ထို႔​ေနာက္​ အတြင္​းပိုင္​းတြင္​ အနီ​ေရာင္​ သား​ေရျဖင္​့ အလွဆင္​ ထား သည္​့ ဒီဇယ္​ ကားဒီးလက္​ တစ္​စီးကို ဝယ္​ခဲ့ ျပန္​သည္​။ သူတို႔ႏွစ္​ဦး ရံုး သြား ရံုးျပန္​ အတူစီး ၾကသည္​။ သို႔​ေသာ္​ ကားဖိုး ​ေငြ ပင္​ မ​ေက်​ေသး ကား​ေမာင္​း သြားလ်ွင္​ တလမ္​းလံုး မီးခိုး ​ေတြ ဖံုး​ေန​ေအာင္​ ထြက္​လာ​ေတာ့ သည္​။ ​ေနာက္​ဆံုး နန္​စီ မွာ သည္​း မခံ ႏိုင္​​ေတာ့ဘဲ ႐ွင္​့ ကား နဲ႔ ကြၽန္​မ ရံုးမသြား ​ေတာ့ဘူး ဆိုကာ ​ေပါက္​ကြဲ ​ေသာင္​းက်န္​း မွ ထို အနီ​ေရာင္​ သား​ေရ ကားဒီးလက္​ ကို ​ေရာင္​းၿပီး ဟြန္​ဒါ အ​ေကာ့ တစ္​စီးကို ထပ္​ဝယ္​ရသည္​။

     ဤ ျမိဳ႕ ႐ွိ ဝိတိုရိယ ​ေခတ္​ အိမ္​ မ်ားထဲတြင္​ သူတို၏ အိမ္​ မွာ အႀကီး ဆံုး ျဖစ္​သည္​။ လမ္​း​ေထာင္​့ တြင္​ ရိွၿပီး အ​ေရး​ေပၚ လူနာတင္​ ကားစခန္​း ႏွင္​့ ကပ္​​ေနသည္​။ အ​ေရး​ေပၚ ကား ဥဩသံ ​ေၾကာင္​့ ညစဥ္​ လန္​႔ႏိုး ၾကသည္​။ ဤအိမ္​ ကို ​ေရာင္​းရန္​ ​ေၾကာ္​ျငာ ထား​ သည္​မွာ ၾကာၿပီ ျဖစ္​​ေသာ္​လည္​း ဝယ္​မည္​့သူ မ႐ွိ​ေပ။ ပိုင္​ရွင္​​ေဟာင္​း မွာ ​ေျမ​ေအာက္​ အခန္​း ထဲ၌ ဆြဲႀကိဳးခ် ကာ သတ္​​ေသ သြားသည္​ ဟု ​ေျပာၾကသည္​။ ထို႔​ေၾကာင့္​ပင္​ ဤ အိမ္ ကို ​ေစ်းခ်ိဳခ်ိဳ ျဖင္​့ ဝယ္​ယူ ႏိုင္​ခဲ့သည္​။ အိမ္​ ဝယ္​ ၿပီး တစ္​ရက္​တြင္​ ​ေသဆံုးသူ အိမ္​ပိုင္​႐ွင္​ ၏ ဇနီး ဟုဆိုသူ အမယ္​အို တစ္​ဦး ​ေရာက္​လာကာ သူ၏ ​ေနရာ​ေဟာင္​း​ေလး ကို ႏႈတ္​ဆက္​ သည္​့ အ​ေနျဖင္​့ လွည္​့ပတ္​ ၾကည္​့႐ွာသည္​။ အမယ္​အို သည္​ နန္​စီကို စူးစူး ၾကည္​့ကာ " မိန္​းက​ေလး မင္​းလည္​း ငါ့လို ဒီအိမ္​ႀကီး ကို မုန္​းသြား မွာပါ " ဟု​ေျပာကာ ထြက္​ခြာ သြားခဲ့သည္​။

     သူတို႔အိမ္​တြင္​ ၾကက္​တူ​ေရြး တစ္​​ေကာင္​ အျပင္​ ဆမ္​ဆင္​ ဟု အမည္​​ေပး ထား​ေသာ စပါးအံုး​ေႁမြ တစ္​​ေကာင္​လည္​း ႐ွိ​ေသးသည္​။ သူကို ဧည္​့ခန္​း ထဲတြင္​ ​ေလွာင္​အိမ္​ ႏွင္​့ ထားသည္​။ တခါတရံ ​ေလွာင္​အိမ္​ မွထြက္​၍ တစ္​အိမ္​လံုး အႏွံ႔ ​ေလ်ွာက္​သြား​ေနတတ္​သည္​။ တစ္​ခါက ထမင္​းစား စားပြဲ ​ေျခ​ေထာက္​ အ​ေခါင္​း ထဲ ဝင္​ကာ ရက္​အတန္​ၾကာ အိပ္​​ေနခဲ့သည္​။ နန္​စီ အဖို႔ ထမင္​းစား ရင္​း ဘယ္​အခ်ိန္​ ထြက္​လာမလဲ ဟု ​ေတြးကာ အသည္​းယား ​ေနရသည္​။ တစ္​ခါက လည္​း ဆမ္​ဆင္​ သည္​ ​ေလွာင္​အိမ္​ ထဲ မွ ထြက္​သြားကာ ရက္​ အတန္​ ၾကာ ​ေပ်ာက္​​ေနခဲ့ သည္​။ ထမင္​း စားပြဲ ​ေျခ​ေထာက္​ အ​ေခါင္​းထဲ မွာလည္​း မရိွ။ ​ေပ်ာက္​ျခင္​း မလွ ​ေပ်ာက္​ ​ေန ခဲ့သည္​။ တစ္​ည အိမ္​အ​ေပၚထပ္​ ရိွ စာၾကည္​ခန္​း တြင္​ ညဥ္​့နက္​ သည္​အထိ စာဖတ္​ ​ေန စဥ္​ ဆမ္​ဆင္​ က ထုတ္​ တန္​း မွ တြဲ​ေလာင္​း ဆြဲ ၿပီး နန္​စီ ၏ မ်က္​ႏွာ အနား ​ေပၚလာ ရာ နန္​စီ ၏ ​​ေၾကာက္​လန္​႔တၾကား ​ေအာ္​ဟစ္​သံမွာ တစ္​အိမ္​ လံုး ဖံုး လႊမ္​း သြား ​ေတာ့သည္​။ သူတို႔တြင္​ အိုင္​းရစ္​ အမဲလိုက္​​ေခြး တစ္​​ေကာင္​ႏွင္​့ တယ္​ရီရာ တစ္​​ေကာင္​လည္​း ႐ွိ​ေသးသည္​။ ဂ်ယ္​ရီ တစ္​​ေယာက္​ တာဝန္​ အမ်ိဳးမ်ိဳး ​ေျပာင္​း​ေရႊ႕ ထမ္​း​ေဆာင္​ရတိုင္​း မိသားစု ဝင္​မ်ား ပမာ သူတို႔ ကိုလည္​း တစ္​ပါတည္​း ​ေခၚ​ေဆာင္​ သြား ရသည္​။

     နန္​စီ သည္​ ဂ်ယ္​ရီ ကို အလြန္​ ခ်စ္​သည္​။ ဂ်ယ္​ရီ မွာ အရပ္​ရွည္​႐ွည္​ အညိဳ​ေရာင္​ ဆံပင္​ ႏုႏု စူး႐ွသည္​့ မ်က္​ဝန္​း ညိဳညိဳ ႏွင္​့ ႏွာ​ေခါင္​း ခြၽန္​ခြၽန္​ တို႔ကို ပိုင္​ဆိုင္​သည္​့ ​ေခ်ာ​ေမာ သူ တစ္​ဦး ျဖစ္​သည္​။ သူသည္​ နန္​စီ ကို တစ္​မိုး​ေအာက္​ တစ္​​ေယာက္​ ထင္​သူ ျဖစ္​သည္​။ သူတို႔ ႏွစ္​ဦး၏ ​ အိမ္​​ေထာင္​သည္​ ဘဝ တြင္​ ျပင္​ပ လူမႈ ဆက္​ဆံ​ေရး မ႐ွိသ​ေလာက္ ပင္​ျဖစ္​သည္​။ ကင္း​ဆက္​ ျပည္​နယ္​ လယ္​​ေတာ ယာ​ေတာ မ်ားတြင္​ ႀကီးျပင္​း လာၾကသူမ်ား ျဖစ္​ၿပီး ငယ္​စဥ္​ က တစ္​ဦးႏွင္​့ တစ္​ဦး သိကြၽမ္​း ခဲ့ ျခင္​း မရိွ​ေပ။ ကင္​းဆက္​ျပည္​နယ္​ တိ​ေမြးကု ​ေက်ာင္​း တြင္​ ​ေတြ႕ဆံု ခဲ့ၾကၿပီး ​ေနာက္​ ရက္​သတၱပတ္​ အနည္​းငယ္​ အၾကာတြင္​ ​ေစ့စပ္​ ခဲ့ၾကသည္​။ နန္​စီ အသက္​ ႏွစ္​ဆယ္​ တြင္​ လက္​ထပ္​ခဲ့သည္​။ ဘြဲ႔ရ ၿပီးခ်ိန္​တြင္​ ႏွစ္​ဦးသား အ​ေႀကြးပတ္​လည္​ ဝိုင္​း​ေနခဲ့သည္​။ ​ေဆးခန္​းဖြင္​့ရန္​ လည္​း ​ေငြမ႐ွိ ၾက​ေပ။ ​ေနာက္​ဆံုး ႏွစ္​ဦး စလံုး တပ္​ထဲသို႔ ဝင္​ခဲ့ၾကသည္​။

Colonel Nancy Jaax and Colonel Gerald Jaax

(Photo from www.stanford.edu)

     နန္​စီ မွာ ၾကားရက္​မ်ားတြင္​ ခ်က္​ျပဳတ္​ ခ​်ိန္​ မရိွ​ေပ။ စ​ေန​ေန႔ တြင္​ အခ်ိန္​ယူ ကာ ခ်က္​ရသည္​။ အမဲသားႏွပ္​ တစ္​အိုး သို႔မဟုတ္​ ၾကက္​သား ျပဳတ္​ တစ္​အိုး လုပ္​ကာ ​ေရခဲ​ေသတၱာ ထဲ ထည္​့သိမ္​းထား ရသည္​။ ၾကားရက္​ အလုပ္​မွျပန္​ လာ သည္​့ ညမ်ားတြင္​ ဟင္​းအိုးကို ​ေရခဲ​ေသတၱာ မွ ထုတ္​ကာ မိုက္​ခ႐ို​ေဝ့ မီးဖိုထဲ ထည္​့​ေႏႊး ကာ ဟင္​းတစ္​မည္​ ဖန္​တီး ရသည္​။ ယ​ေန႔ည စာ ဖန္​တီး ရန္​ ၾကက္​သားျပဳတ္​ ကို ​ေႏႊးရင္​း အသီး အႏွံ တစ္​ခုခု ႏွင္​့ ​ေရာခ်က္​ရန္​ စိတ္​ကူး မိသည္​။ ပဲစိမ္​း ဘူး​ေတြ ရိွ​ေသးသည္​။ က​ေလးေတြ ကလည္​း ပဲစိမ္​း ကို ႀကိဳက္​သည္​။ နန္​စီ သည္​ အံဆြဲ တစ္​ခု ကို ဆြဲဖြင္​့ ၿပီး ပဲစိမ္​းဘူး တစ္​ဘူး ကို ယူလိုက္​သည္​။ အျခား အံဆြဲ မ်ားကို ဖြင္​့ ၿပီး စည္​သြပ္​ဘူး ​ေဖာက္​တံ ကို ႐ွာ သည္​။ မ​ေတြ႔။ ​ေနာက္​ဆံုး မီးဖို​ေခ်ာင္​ သံုး ပစၥည္​း မ်ား ထည္​့သည္​့ အံဆြဲ ႀကီး ကို ဖြင္​့႐ွာသည္​။ အထဲတြင္​ ဇြန္​းမ်ား ႏွင္​့ သစ္​သီး ႏႊာသည္​့ ကရိယာ မ်ားသာ ႐ွိသည္​။ စည္​သြပ္​ဘူး ​ေဖာက္​တံ က ဘယ္​​ေခ်ာင္​ ခို​ေနသည္​ မသိ။ နန္​စီ စိတ္​မ႐ွည္​ ​ေတာ့။ သားလွီးဓားကို ဆြဲယူ လိုက္​သည္​။ သူ၏ ဖခင္​ က သားလွီးဓား ျဖင္​့ စည္​သြပ္​ဘူး မဖြင္​့ ရ ဟု ဆံုးမဖူး ​ေသာ္​လည္​း နန္​စီ က ဘယ္​​ေတာ့ မွ နားမ​ေထာင္​ခဲ့ ​ေပ။ ဓားဦးကို ဘူး အဖံုး ​ေပၚ စိုက္​ခ် လိုက္​ၿပီး ညာဘက္​ လက္​ဖ​ေနာင္​့ ျဖင္​့ ဓား႐ိုး ကို ႐ိုက္​ခ်လိုက္​သည္​။ သို႔​ေသာ္​ မထင္​မွတ္​ဘဲ လက္​က ဓား႐ိုး ကို ​ေခ်ာ္​ကာ ဓားသြား ​ေပၚ ​ေလ်ာက် သြားသည္​။ သားလွီးဓား မွာ ၾကမ္​းျပင္​​ေပၚ က်သြားၿပီး မီးဖို​ေခ်ာင္​ စားပြဲ ​ေပၚ ​ေသြးမ်ား ျဖာဆင္​း သြား သည္​။ ဓား သြားက သူ၏ ညာဘက္​ လက္​ဖဝါး ကို အ​ေတာ္​ နက္​ ​ေအာင္​ လွီး ျဖတ္​ သြားသည္​။ နန္​စီ သည္​ လက္​ဖဝါး အရြတ္​ ျပတ္​သြား လား အ႐ိုး ထိသြား လား ​ေတြး ကာ စိုးရိမ္​ သြားသည္​။ ေသြးတိတ္​​ေအာင္​ ဓားဒဏ္​ ရာကို ဖိထားၿပီး လက္​​ေဆး ကန္​ သို႔ အျမန္​ သြားသည္​။ ​ပိုက္​​ေခါင္​းကို ဖြင္​့ခ်ၿပီး လက္​ကို ​ေရ​ အလ်ဥ္​​ေအာက္​ ခံထား လိုက္​သည္​။ လက္​​ေဆးကန္​ တစ္​ခုလံုး နီရဲ သြားသည္​။ လက္​​ေခ်ာင္​း ​ေလးမ်ား ကို ​ဆုပ္​လိုက္​ ဆန္​႔လိုက္​ လုပ္​ၾကည္​့ သည္​။ ရသည္​။ ဒါဆို အရြတ္​ ျပတ္​မသြား ​ေသးပါ။ ​ေတာ္​ပါ​ေသးရဲ႕။ ဒဏ္​ရာ ရထားသည္​့ ညာလက္​ ကို အ​ေပၚ​ေျမႇာက္​ ထားကာ အခန္​းထဲ ဝင္​ၿပီး ​ေဆးပလတ္​စတာ ယူသည္​။ ​ေသြးခဲၿပီး တိတ္​သြားရန္​ ခန ​ေစာင္​့ ​ေနၿပီး ပလတ္​စတာ ကို ဒဏ္​ရာ အ​ေပၚ ဖိအုပ္​ကာ အသား​ေစ့သြား ​ေအာင္​ ဆြဲကပ္​ လိုက္​သည္​။ ​ေသြး ဆိုလ်ွင္​ ကိုယ္​့ ​ေသြး ကို ​ေတာင္​မွ သူ မျမင္​ခ်င္​။ ​ေသြး အ​ေၾကာင္​း သူ ​ေကာင္​း​ေကာင္​း သိသည္​။ ​ေသြထဲ တြင္​ ပါလာ တတ္​သည္​့ အရာမ်ားကို လည္​း သူ ​ေကာင္​း​ေကာင္​း သိသည္​။ နန္​စီ သည္​ လက္​ က​ ဒဏ္​ရာ​ေၾကာင္​့ က​ေလးမ်ားကို ​ေရ ခ်ိဳး မ​ေပးႏိုင္​​ေတာ့​ ​ေပ။ သူတ႔ို ကို ပံုမွန္​ အတိုင္​း အိပ္​ရာ ဝင္​ ​ေစသည္​။ ထိုည တြင္​ ​ေဂ်မီ က နန္​စီ ႏွင္​့ အတူ အိပ္​သည္​။ ဂ်ယ္​ရီ က အ​ေဝး ​ေရာက္​​ေနသည္​ မဟုတ္​လား။ ဂ်ယ္​ရီ ခရီး ထြက္​​ေနတိုင္​း ​ေဂ်မီ အားငယ္​ ေနတတ္​ ရာ သူ႕ကို ႏွစ္​သိမ္​့ ​ေပး ရေပမည္​။