အႏၲရာယ္ ရပ္ဝန္း (အပိုင္း ၁ - ၈)

အႏၲရာယ္ ရပ္ဝန္း (အပိုင္း ၁ - ၈)

 (RICHARD PRESTON ၏ “THE HOT ZONE” ကို ျပန္ဆိုသည္။)

(Photo from wikipedia)

 အီဘိုလာ ပေရာဂ်က္

၁၉၈၃ စက္တင္ဘာ ၂၆ ရက္

   မနက္ ၄ နာရီတြင္ နန္စီ ႏိုး လာသည္။ ေဂ်မီ မႏိုး ေအာင္ တိတ္ဆိတ္စြာ အိပ္ရာ မွ ထၿပီး ေရခ်ိဳး သည္။ ယူနီေဖာင္း ဝတ္သည္။ သူ ၏ ယူနီေဖာင္း မွာ ေဘးတြင္ အနက္ေရာင္အစင္း ပါေသာ အစိမ္းေရာင္ စစ္ေဘာင္းဘီ ႏွင့္ အစိမ္း ေရာင္ ရွပ္အက်ႌ ျဖစ္သည္။ ေနမထြက္ခင္ အခ်မ္း သက္သာ ေစရန္ စစ္သံုး အမည္း ေရာင္ ဆြယ္တာ တစ္ထည္ ကို ထပ္ဝတ္သည္။ ပခံုးေပၚတြင္ ေရႊေရာင္ ဘားမ်ား က ဗိုလ္မႈး အဆင့္ကို ေဖာ္ျပ ေနသည္။ လန္းလန္း ဆန္းဆန္း ရွိေစရန္ သၾကားမပါ ေသာ ကိုကာကိုလာ တစ္ဘူး ကို ေသာက္လိုက္ ၿပီး အေပၚထပ္ ရွိ စာၾကည့္ခန္း သို႔ တက္လာခဲ့ သည္။

     ယေန႔ အလုပ္ခြင္တြင္ “ဇီဝကူးစက္ေရာဂါ ကာကြယ္ေရး ဝတ္စံု”  ဝတ္ရမည္။ နန္စီသည္ တိရစၧာန္ မ်ားတြင္ ျဖစ္ပြား တတ္ သည့္ အနာ ေရာဂါမ်ား ကို ေလ့လာေနသည္။ သူ စိတ္ဝင္စား ၿပီး အဓိကထားေလ့လာ သည္ မွာ “ဇီ၀ကူးစက္ေရာဂါပိုးမႊား ကာကြယ္ေရး အဆင္႔ ၄” ရွိ သည့္ ဗိုင္းရတ္ မ်ားျဖစ္သည္။ ဤ “အဆင့္ ၄” ဗိုင္းရတ္ မ်ား ကို ကိုင္တြယ္ လွ်င္ ဇီဝကူးစက္ေရာဂါ ကာကြယ္ေရး ဝတ္စံု မျဖစ္ မေန ဝတ္ရ ေပသည္။ ေ႐ွ႕ တစ္ပတ္တြင္ ေရာဂါေဗဒဘာသာရပ္ စာေမးပြဲေျဖရဦးမည္။ 

     ေနေရာင္ျခည္တို႔က အေ႐ွ႕ အရပ္႐ိွ လယ္ကြင္းမ်ားႏွင့္ သစ္သီးျခံ မ်ားေပၚသို႔ ျဖာက် လာ ခ်ိန္အထိ နန္စီ သည္ စာအုပ္ မ်ားေပၚသို႔ မ်က္ႏွာအပ္ ကာ စာ ၾကည့္ေနခဲ့ သည္။ သာလိကာ မ်ား လည္း ဆူဆူညံညံ အသံ ျပဳကာ အိပ္တန္းထၾက ေလၿပီ။ ကုန္ကားႀကီးမ်ား လည္း သာေမာင့္ၿမိဳ႕ ၏ လမ္းမ်ား ေပၚသို႔ စတင္ေမာင္းႏွင္ေနၾက ေလၿပီ။သာေမာင့္ၿမိဳ႕ေလး ၏ နံနက္ခင္းကား သက္ဝင္လႈပ္႐ွား လာေလၿပီ။ နန္စီ၏ ညာ လက္ဖဝါး ဒါဏ္ရာက တစစ္စစ္ႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ နာေနသည္။

       ၇ နာရီ ထိုးခ်ိန္တြင္နန္စီ သည္အေပၚထပ္မွဆင္းလာ ကာ ေဂ်မီကို ႏိႈး ရသည္။ ေဂ်မီက အိပ္ရာ ထဲ လူးလိွမ့္ ေနေသး သည္။ ထို႔ေနာက္ဆက္၍ ဂ်က္ဆင္ကို ႏႈိး ရသည္။ ဂ်က္ဆင္ က ႏိႈး ရ ခက္ သည္။ အေတာ္ၾကာ ေအာင္လႈပ္ ႏိႈး  ရ သည္။ ထို အခ်ိန္တြင္ကေလး ထိန္း မစၥစ္ပန္ေရာက္လာ ၿပီ ျဖစ္ သည္။ မစၥစ္ပန္ က ကေလး ႏွစ္ဦးကို အဝတ္ အစား လဲ ေပးၿပီး နံနက္စာ ေကြၽးသည္။  နန္စီက အေပၚထပ္ျပန္ တက္ကာ စာ ဆက္ ၾကည့္သည္။ ဂ်က္ဆင္ကို ေက်ာင္းကား ေပၚ တင္ေပး ၿပီးလ်ွင္ မစၥစ္ပန္က ေဂ်မီ ကို နန္စီအလုပ္ မွ ျပန္လာခ်ိန္ အထိ ၾကည့္႐ႈ ေစာင့္ေရွာက္ ရမည္ျဖစ္သည္။  

Fort Detrick (photo from www.usmilitary.com)

     ၇ နာရီ ခြဲ တြင္နန္စီ သည္ စာအုပ္ ကို ပိတ္ ကေလးမ်ား ကို ႏႈတ္ဆက္ ကာ ဟြန္ဒါကား ကို ေမာင္း ၿပီး အလုပ္သို႔ ထြက္လာ သည္။ မစၥစ္ပန္ ကို လစာ ေပးရန္ ဘဏ္၌ ေငြ ထုတ္ရ ဦး မည္။ နန္စီ သည္ ကားကို ဂတ္တီးဘတ္ လမ္း တစ္ေလ်ာက္ ေတာင္ဘက္ သို႔ ဦးတည္ ကာ ကက္တင္အို ေတာင္ေျခ အတုိင္း ေမာင္းလာခဲ့သည္။ ဒီထရစ္ တပ္စခန္း အနီး ေရာက္ ေသာအခါ ယာဥ္ေၾကာ မ်ား ပိတ္ဆို႔ ေန၍  ျဖည္းျဖည္း သာ ေရြ႕ေတာ့သည္။ အေဝးေျပး လမ္းမ ႀကီးမွ ခြဲထြက္ၿပီး ေနာက္ တပ္စခန္း ၏ ပင္မ ဂိတ္ သို႔ ေရာက္ လာသည္။ အေစာင့္ စစ္သည္ က လက္ေဝွ႔ရမ္း ျပကာ ဝင္ခြင့္ ျပဳလိုက္ သည္။ ကားကို ညာဘက္ ခ်ိဳး ေကြ႔ ၿပီး အလံတိုင္ မ်ား စိုက္ထူထားသည့္ စစ္ေရးျပကြင္းကို ျဖတ္ေက်ာ္ လာကာ အဝါ ေရာင္ အုတ္ မ်ား ျဖင့္ ေဆာက္ထားေသာ အေဆာက္အဦ ႀကီး အနီးတြင္ ရပ္လိုက္သည္။ အေဆာက္ အဦ ႀကီးမွာ ထုထည္ ႀကီးမား ၿပီး ျပဴတင္း ေပါက္မရွိ သေလာက္ ျဖစ္ကာ ၁၀ ဧကခန္႔ က်ယ္ေသာ ေျမေပၚတြင္ အျပည့္ နီးပါး ေဆာက္ထားသည္။ ေခါင္မိုးေပၚတြင္ ျမင့္မားေသာ ေလထုတ္ပိုက္မ်ား တပ္ဆင္ထား ၿပီး အလံုပိတ္ ထား ေသာ အေဆာက္ အဦ အတြင္းရွိဇီဝ ဓါတ္ခြဲခန္း မ်ားမွ ထြက္လာေသာ ေလကို အဆင့္ဆင့္ သန္႔စင္ ကာ စြန္႔ထုတ္ ပစ္သည္။  ဤ အေဆာက္ အဦ မွာ အေမရိကန္ ၾကည္းတပ္ ၏ ကူးစက္ ေရာဂါမ်ားဆိုင္ရာ ေဆးသုေတသန အေဆာက္ အဦ (United States Army Medical Research Institute of Infectious Diseases) ပင္ ျဖစ္သည္။

United States Army Medical Research Institute of Infectious Diseases(photo from wikipedia)

     အတိုေကာက္ ေနျဖင့္ “USAMRIID” ဟု ေခၚၿပီး အသံထြက္ ေသာ အခါ “You Sam rid” ဟုထြက္ ၾကသည္။ အဓိက တာဝန္မွာစစ္သည္မ်ား အား ဇီဝလက္နက္ ႏွင့္ ကူးစက္ေရာဂါ မ်ားမွ ကာကြယ္ ေပးသည့္ ေဆးဝါး ဆိုင္ရာကာကြယ္ေရး တာဝန္ ျဖစ္သည္။ ေဆးဝါး၊ ကာကြယ္ေဆး ႏွင့္ ကူးစက္ႏိုင္သည့္ ဗို္င္းရတ္မ်ား၊ဇီဝအဆိပ္ အေတာက္ပစၥည္းမ်ားကို အထူးျပဳ ေလ့လာသည္။ ဗက္တီးရီးယား ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ အစာအဆိပ္သင့္ေရာဂါ အတြက္ သုေတသနလုပ္ျခင္း၊ ေထာင့္သန္းေရာဂါ အတြက္ ကာကြယ္ေဆး သုေတသနလုပ္ျခင္း၊ စစ္သည္မ်ားတြင္သဘာဝ အတိုင္းကူးစက္ ႏိုင္သည့္ ဗိုင္းရတ္မ်ား ႏွင့္ စစ္ေျမျပင္တြင္ လက္နက္မ်ား ေၾကာင့္ရရွိ ႏိုင္သည့္ဗိုင္းရတ္မ်ားကိုသုေတသန ျပဳျခင္း စသည္ျဖင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း လုပ္ကိုင္ေနေသာသုေတသန လုပ္ငန္း အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိသည္။ ဒုတိယ ကမၻာစစ္ အတြင္း က ဒီထရစ္ တပ္စခန္း ရိွဓါတ္ခြဲခန္း တြင္ ထိုးစစ္သံုး ဇီဝလက္နက္ မ်ားကို သုေတသနျပဳခဲ့သည္။ ကူးစက္မႈျမန္ဆန္ ကာအသက္ေသဆံုး ေအာင္ ျပင္းထန္သည့္ ဗက္တီးရီးယား ႏွင့္ ဗိုင္းရတ္မ်ား ပါဝင္သည့္ ဇီဝ ပစၥည္းမ်ားကို ဗံုးမ်ားတြင္ ထည့္သြင္းၿပီး ႀကဲခ် ရန္ျဖစ္သည္။ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္တြင္ သမၼတ ရစ္ခ်တ္နစ္ဆင္က ထိုးစစ္သံုး ဇီဝလက္နက္မ်ား အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု အတြင္း သုေတသနျပဳျခင္း ထုတ္လုပ္ျခင္းအားတားျမစ္သည့္ အမိန္႔ကို လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ၾကည္းတပ္ ဓါတ္ခြဲခန္း ကိုလူသားတို႔ အတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းမ်ား သာ လုပ္ေဆာင္ ရန္ ေျပာင္းလဲခဲ့ၿပီး ကူးစက္ေရာဂါမ်ား ဆိုင္ရာ ေဆးသုေတသန ဌာန (USAMRIID) ကို ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။ ဤဌာန သည္ ကာကြယ္ေဆး မ်ား သုေတသနျပဳထုတ္လုပ္ျခင္း၊ ျပင္းထန္သည့္ အဏုဇီဝ ပိုးမႊားမ်ား ထိန္းခ်ဳပ္ေရး သုေတသန ျပဳလုပ္ျခင္း စသည့္ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ အားစိုက္ခြန္စိုက္ ေဇာက္ခ် လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ အႏၱရာယ္ ႀကီးလွသည့္ဗိုင္းရတ္မ်ား လူသား မ်ား သို႔ မကူးစက္မီ ကူးစက္ျပန္႕ပြားမႈ ျဖစ္စဥ္အား မည္သို႔ ထိန္းခ်ဳပ္ရပ္တန္႔ရမည္ကို ဤဌာနက ပိုင္ႏိုင္စြာ သိရွိေပသည္။

     ဗိုလ္မႈး နန္စီဂ်က္သည္ထိုအေဆာက္ အဦႀကီး ၏ အေနာက္ဖက္ ဝင္ေပါက္မွ ဝင္လာၿပီး အေစာင့္ စစ္သည္ကို သူ၏ စိစစ္ေရးကတ္ျပား ျပလိုက္သည္။ စစ္သည္ က သူ႔ ကို ေခါင္းညိတ္ ကာ ျပံဳးျပသည္။ နန္စီသည္ ရႈပ္ေထြးလွသည့္စႀကႍ မ်ားအတိုင္း ေလ်ာက္ကာ အႏၱရာယ္ ႀကီးလွသည့္ ဗိုင္းရတ္မ်ားအား သုေတသန ျပဳရာ လံုျခံဳေရးအလြန္တင္းၾကပ္သည့္ တားျမစ္ဇံု သို႔ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ခ်ပ္ဝတ္ တန္ဆာ အျပည့္ ဝတ္ထားသည့္ စစ္သည္ မ်ား က ေနရာ အႏွံ႔ ေစာင့္ၾကပ္ေနၾကသည္။ လံုျခံဳေရး ကတ္ျပားမ်ား ဆြဲထားသည့္ အရပ္သားသိပၸံ ပညာရွင္မ်ား၊ ကၽြမ္းက်င္ ဝန္ထမ္းမ်ား ကလည္း လ်င္ျမန္စြာ လႈပ္ရွား သြားလာေန ၾကသည္။သူတို႔ အားလံုး အလြန္ အလုပ္မ်ား ေနဟန္ရွိၿပီး စႀကႍ လမ္းေပၚတြင္ ရပ္၍ စကားေျပာ ေနသူမရွိေပ။

     နန္စီသည္ အီဘိုလာဗိုင္းရတ္ ကူးစက္ထားသည့္ ေမ်ာက္မ်ား၏ ယမန္ေန႔ည က အေျခအေန ကို သိခ်င္ ေနသည္။ သူသည္ “ဇီဝကူးစက္ေရာဂါကာကြယ္ေရး အဆင့္- ၀” ဇံု မွ တစ္ဆင့္ “ကာကြယ္ေရး အဆင့္- ၄” ဇံု သို႔ ေရာက္လာသည္။ ဤဇံုကို (AA-5) သို႔မဟုတ္ “အီဘိုလာ ဧရိယာ” ဟု ေခၚၾကသည္။ ဇီဝကူးစက္ေရာဂါ ကာကြယ္ေရး တြင္အဆင့္ ၄ ဆင့္ ရွိသည္။ အဆင့္ ၀၊ အဆင့္ ၂၊အဆင့္ ၃၊ အဆင့္ ၄ ဟု သတ္မွတ္ ထားသည္။ အဆင့္ ၄ သည္ အျမင့္ ဆံုး ျဖစ္သည္။ အဆင့္ ၂ မွစ၍ အဆင့္ ၄ အထိ ဇံု အားလံုး ရွိ အခန္းမ်ား ကိုေလဖိအား နိမ့္ အခန္းမ်ား အျဖစ္ အထူးတည္ေဆာက္ ထားသည္။ အကယ္၍ အႏၱရာယ္ ႀကီးသည့္ ဗိုင္းရတ္မ်ားမေတာ္တဆ ေလထုထဲ ေရာက္ရွိသြားပါက ျပင္ပ ေလထု ထဲသို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔ မသြားေအာင္ စီမံထားျခင္းျဖစ္သည္။  (AA-5) ဟုေခၚသည့္ အဆင့္ ၄ ဇံု ရွိ ဓါတ္ခြဲ ခန္းမ်ား တြင္ ၾကည္းတပ္မွ သိပၸံ ပညာရွင္ ယူဂ်င္းဂြ်န္ဆင္ က အီဘိုလာ ဗိုင္းရတ္ အား သုေတသန ျပဳ ေနသည္။ သူသည္ အီဘိုလာ ဗိုင္းရတ္ ႏွင့္ မားဗတ္ ဗိုင္းရတ္ ဆိုင္ရာ ကၽြမ္းက်င္ သူတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ သူ၏ ဓါတ္ခြဲခန္းတြင္ အီဘိုလာ ဗိုင္းရတ္ ကူးစက္ ခံရသည့္ ေမ်ာက္မ်ား ရွိၿပီး ထိုေမ်ာက္မ်ား ကို အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ေဆးဝါးမ်ားျဖင့္ စမ္းသပ္ ကုသေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ယခုရက္ပိုင္း အတြင္း ဓါတ္ခြဲခန္းရွိ ေမ်ာက္ အခ်ိဳ႕ ေသဆံုး ၾကသည္။ နန္စီ က ဂၽြန္ဆင္ ၏ အီဘိုလာ ဗိုင္းရတ္ သုေတသန ပေရာဂ်က္တြင္ ေရာဂါေဗဒ ပညာရွင္ တစ္ဦး အျဖစ္ျဖင့္ ေမ်ာက္မ်ား ေသဆံုး ရသည့္ အေၾကာင္းရင္း ကို စစ္ေဆး ေဖာ္ထုတ္ ေပးရသည္။  

     နန္စီ သည္ အလြန္ထူထဲသည့္ မွန္ခ်ပ္ ႀကီး ျဖင့္ ျပဴတင္းေပါက္ သဖြယ္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ နံရံ သို႔ေလ်ာက္သြား ကာ အတြင္းသို႔ ၾကည့္ရႈ ေနသည္။ အတြင္းပိုင္း ရွိ အခန္းမ်ားမွာ ဗိုင္းရတ္ကာကြယ္ေရး အဆင့္ ၄ သတ္မွတ္ ထားသည့္ အီဘိုလာ ဧရိယာ ပင္ ျဖစ္သည္။ ဤ ေနရာ မွ ေန၍ ေမ်ာက္မ်ား ထားရာ ေလွာင္အိမ္ အခန္း မ်ားကို မေတြ႕ႏိုင္ပါ။ နံနက္တိုင္း တိရစၦာန္ ေစာင့္ေရွာက္သူ အရပ္သား ဝန္ထမ္း တစ္ဦး က အဆင့္ ၄ ဗိုင္းရတ္ ကာကြယ္ေရး ဝတ္စံု ျပည့္ ဝတ္ဆင္ၿပီး အတြင္းရွိ ေမ်ာက္မ်ားအား အစာေကၽြးျခင္း၊ ေလွာင္အိမ္မ်ား သန္႔ရွင္း ေရးျပဳလုပ္ျခင္း ႏွင့္ ေမ်ာက္မ်ား ၏ အေျခအေနကို မ်က္ျမင္အားျဖင့္ စစ္ေဆးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္သည္။ သူ၏ ေတြ႔ရွိခ်က္ မ်ား ေရးထားသည့္ မွတ္တမ္း စာရြက္ ကို မွန္အတြင္းဖက္ မွ ကပ္ထားခဲ့ သည္။ ယမန္ေန႔ ညက ေမ်ာက္ ႏွစ္ေကာင္ ေနာက္ဆံုး အဆင့္ ေရာက္ရွိကာ ေသဆံုးခဲ့ ေၾကာင္း ေရးမွတ္ထားသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ထိုေမ်ာက္ႏွစ္ေကာင္ သည္ ဗိုင္းရတ္ပိုးေၾကာင့္ ကိုယ္တြင္း အဂၤါမ်ား ပ်က္စီး၍ ဒြါရေပါက္မ်ားမွ ေသြးမ်ား ယိုထြက္ ကာ ေသဆံုးျခင္း ျဖစ္သည္။

     ဤမွတ္တမ္းအရ နန္စီ သည္ အဆင့္ ၄ ကာကြယ္ေရး ဝတ္စံု ျပည့္ ဝတ္ဆင္ကာ အီဘိုလာ ဧရိယာအတြင္း ဝင္ေရာက္ၿပီး ေသဆံုးသည့္ ေမ်ာက္မ်ားအား ခြဲစိတ္ေလ့လာ ရမည္ျဖစ္သည္။ အီဘိုလာ ဗိုင္းရတ္သည္ ကူးစက္ခံရသည့္ တိရစ ၦာန္၏ ကိုယ္တြင္း အဂၤါမ်ား ကို ဖ်က္ဆီးၿပီး ေသဆံုး ေစရံုသာ မက ေသဆံုးၿပီး မၾကာခင္မွာ ပင္ အေသေကာင္အား လ်င္ျမန္စြာ ယို႔ယြင္း ပ်က္စီးသြားေစသည္။ အေသေကာင္ အား အေအးတိုက္ ထဲထည့္ထား သည့္တိုင္ ေပ်ာ့အိရိရြဲ ကာ ဂ်ယ္လီ ကဲ့သို႔ ျဖစ္သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ခြဲစိတ္မည္ဆိုလ်င္ အလ်င္အျမန္ ခြဲရသည္။ ေနာက္က်သြားလ်င္ ရံုးပတီသီး စြပ္ျပဳတ္ ကိုသာ ေတြ႔ရ ေပမည္။

     ကူးစက္ ေရာဂါမ်ား ဆိုင္ရာ ေဆးသုေတသန (USAMRIID)၊ ေရာဂါေဗဒဌာန သို႔ နန္စီ ေလ်ာက္ထားခဲ့ စဥ္ ဌာနမႈး  ဗိုလ္မႈးႀကီးက လက္မခံ ခ်င္ေပ။ မိန္းမသား မို႔ လက္မခံ ေလသလားဟု နန္စီ ထင္မိသည္။  “ ဒီလုပ္ငန္း သဘာဝ က အိမ္ေထာင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီး ေတြနဲ႔ မသင့္ေတာ္ဘူး။ ဒီအလုပ္ ကို စြန္႔ခ်င္စြန္႔ ဒါမွ မဟုတ္ရင္ မိသားစု ကို စြန္႔ ရလိမ့္မယ္” ဟု ဗိုလ္မႈးႀကီး က ေျပာခဲ့သည္။ တစ္ေန႔ နန္စီ သည္ အလုပ္ေလ်ာက္လႊာ ကိုယူ၍ ဗိုလ္မႈးႀကီး၏ ရံုးခန္းသို႔ သြားခဲ့ျပန္သည္။  ဗိုလ္မႈးႀကီးစိတ္ေျပာင္း ေအာင္ ႀကိဳးစား ၾကည့္ခ်င္ေသးသည္။

     သို႔ေသာ္ အဆင္မေျပပါ။ “ဒီဌာနတြက္ ငါ လိုခ်င္တဲ့သူ ကို အခ်ိန္မေရြး ေခၚလို႔ ရတယ္။” ဟု ဆိုသည္။ သူ၏ စကား အသြားအလာ အရ နန္စီ ကို အရည္အခ်င္း မျပည့္မီ ဟု ဆိုခ်င္ ပံုရသည္။ နန္စီ သည္ အလြန္စိတ္ဆိုးကာ သူ၏ ေလ်ာက္လႊာ ကို စားပြဲေပၚသို႔ ပစ္ေပါက္ရင္း ျပန္ေအာ္ကာ ရန္ေတြ႔ ခဲ့သည္။ ဤသို႔ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ဗိုလ္မႈးႀကီး စိတ္ေျပာင္းကာ နန္စီ ကို ေရာဂါေဗဒ ဌာန တြင္ လက္ခံခဲ့သည္။

          ကူးစက္ႏိုင္သည့္ ေရာဂါပိုးမႊား မ်ားကို ကိုင္တြယ္ ရသည့္ လုပ္ငန္းတြင္ ကူးစက္ေရာဂါ ကာကြယ္ေရး အဆင့္ ၂ ဗိုင္းရတ္မ်ား ကိုသာ စတင္ လုပ္ကိုင္ခြင့္ ျပဳသည္။ အေတြ႔အၾကံဳ ရွိၿပီ ဆိုမွ အဆင့္ ၃ ဗိုင္းရတ္ ဇံုတြင္ လုပ္ကိုင္ခြင့္ျပဳသည္။ အျမင့္ဆံုး ျဖစ္သည့္ အဆင့္ ၄ ဗိုင္းရတ္ မ်ားအား အလြန္ အေတြ႔အၾကံဳ ရွိေသာ သူမ်ား ကိုသာ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ စိစစ္ ၿပီး လုပ္ကိုင္ ခြင့္ျပဳသည္။အဆင့္ ၄ ဗိုင္းရတ္ဇံုတြင္ လုပ္ကိုင္ခြင့္ ရရန္ ခက္ခဲလွသည္။ လုပ္ငန္းသေဘာသဘာဝ အရ ဗိုင္းရတ္မ်ား ကို ကိုင္တြယ္ရန္ အတြက္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ကူးစက္ေရာဂါ ကာကြယ္ေဆးမ်ား မထိုးမေန ထိုး ၾကရသည္။ အေျခခံ အဆင့္ တြင္ (Yellow Fever, Q Fever, Rift Valley Fever, VEE, EEE, and WEE complex, Tularemia, Anthrax, Botulism) စသည့္ ကူးစက္ေရာဂါ မ်ားအတြက္ နန္စီ သည္ ကာကြယ္ေဆး ေပါင္းမ်ားစြာ ထိုးရသည္။ ေခြးရူးျပန္ ေရာဂါ ကာကြယ္ေဆး ကိုလည္း တိရစ ၦန္ ေဆးကု ဆရာဝန္ ျဖစ္သည့္ အခ်ိန္ကပင္ ထိုးၿပီးျဖစ္သည္။ ကူးစက္ေရာဂါ ကာကြယ္ ေဆး မ်ားထိုးတိုင္း နန္စီ၏ ခႏၶာကိုယ္က ျပင္းျပင္းထန္ထန္ တံု႔ျပန္ တတ္သည္။ ေဆးဒဏ္ကို အျပင္းအထန္ ခံစားရသည္။ ေနထိုင္မေကာင္း ျဖစ္ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ နန္စီ ကို ျပင္းထန္သည့္ ဗိုင္းရတ္မ်ား အတြက္ ကူးစက္ေရာဂါ ကာကြယ္ေဆး ထိုးေပးသည့္ အစီအစဥ္မွ ခ်န္ထားခဲ့ရသည္။ သူ႕ ကို ကာကြယ္ေရး အဆင့္ ၃ ဗိုင္းရတ္မ်ား အား ကိုင္တြယ္ရန္ ခြင့္မျပဳ ေတာ့ေပ။ ဤအခ်က္သည္ပင္ နန္စီ အား အျပင္းထန္ဆံုး၊အႏ ၱရာယ္  အရွိဆံုး၊ေၾကာက္စရာ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေသာ အဆင့္ ၄ ဗိုင္းရတ္မ်ား ႏွင့္ လုပ္ကိုင္ရန္ တြန္းပို႔လိုက္သည့္ အဓိက အခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္။ နန္စီ ကိုယ္တိုင္ကလည္း အလြန္ အႏ ၱရာယ္မ်ား လွသည့္ အဆင့္ ၄ ဇံုတြင္ အာကာသ ယာဥ္မႈး ဝတ္စံု ကဲ့သို႔ေသာ ကာကြယ္ေရးဝတ္စံုျပည့္ ဝတ္ဆင္ လုပ္ကိုင္ရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့သည္။ အဆင့္ ၄ ဇံုတြင္ လုပ္ကိုင္ရန္ ကာကြယ္ေဆး ထိုးရန္ မလိုေတာ့ပါ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလွေသာ အဆင့္ ၄ ဗိုင္းရတ္မ်ား အတြက္ ကာကြယ္ေဆးမရွိ၊ ကုရာ နတၳိ ေဆးမရွိ ျခင္းေၾကာင့္ ပင္တည္း။ 

( ရဲညြန္႔ေဇာ္)