၂၂၊၀၄၊၁၉၈၈
ဒီနေ့ သိပ်နေမကောင်းချင်ဘူး။ ဒီ
တစ်ပတ်မှာ စိတ်ရောလူရော တော်တော် ပင်ပန်းတယ်။
ဗုဒ္ဓဟူးနေ့။ ပိတောက်ပွင့် မိုး
ရွာတယ်။ သင်္ကြန်က ပြီးခဲ့ပြီ။ ရွာတော့လည်း အလုပ်ဆင်းချိန်။ ဖယ်ရီတွေ ကလည်း အမိုး
မရှိ။ မိုးရွာထဲ ဖယ်ရီပေါ် ငုတ်တုတ် ထိုင်လိုက်ရတယ်။ ရွာပေမယ့် သိပ်မသည်းလို့
တော်သေးတယ်။ နည်းနည်း စိုရုံလောက်ပါပဲ။ ဒီနှစ် မိုးစက်နဲ့ ပထမဆုံး
ထိတွေ့ခြင်းပေါ့။ ညအိပ်တော့ ခေါင်းအုံ နေတယ်။ ဖျားတော့ မဖျားဘူး။
ပိုက်ဆံ အဆင်မပြေဘူး။
ငွေလိုနေတယ်။ ဂျိုး ကျောင်းအပ်ရပြီ။ အိမ်မှာ ဝါယာလျှော့ဖြစ်ပြီး မီးပြတ်နေတယ်။
မီးကြိုးလဲရမယ်။ ငွေလိုတယ်။ မီးမရှိတော့ အိမ်ဝန်း တစ်ခုလုံး မှောင်မည်းနေတယ်။
အိမ်ရဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ကလည်း သိပ်မကောင်းဘူး။ သူခိုးကြောက်ရတယ်။ တစ်ခါ အခိုးခံ
ထားရတော့ ဂရုစိုက် နေရတယ်။ အိမ်ငှားတွေက မော်လမြိုင်ကို သွားတယ်။ မေမေ နဲ့ ဂျိုး က
သူတို့ အခန်း မှာ စောင့်အိပ် ပေးရတယ်။ ကျွန်တော် က အောက်ထပ် ကို ဆင်းပြီး အိပ်တယ်။
သူခိုး ခိုးလို့ ကိုယ့်ပစ္စည်း ပါတာ တော်ဦးမယ်၊ သူများ ပစ္စည်းပါရင် ဒုက္ခ။
ကောင်းကောင်းအိပ်မပျော်ဘူး။ ကြမ်းပိုး ကလည်း ကိုက်သေးတယ်။ အိပ်ရာ ဘေးမှာလည်း
လက်နှက် အစုံ ချထားရတယ် ဓါး၊ လှံ၊ တုတ် အစုံပဲ။ အိမ်ငှား တွေရဲ့ မှန်အိမ် ပြောင်း
ကလည်း ကျွန်တော် နဲ့ တိုက်မိပြီး ကွဲသွား သေးတယ်။ မမ က ပြောတယ်၊ အိမ်မှာ ဖန် မှန်
ကွဲရင် တခြားအိမ်မှာ တစ်ပတ် တိတိ သွားနေရမယ်လို့ ဗေဒင် က ဟောထားတယ်တဲ့။ ဘာကြီးပဲ
ဟောဟော တခြားအိမ်မှာ တော့ သွားမအိပ် နိုင်ပါဘူး။ မီးကြိုး ဝယ်ဖို့ ကြည်စိုး ကို
မေးကြည့်တယ်။ အိမ်မှာ လဲ ဖို့ ၂၀၀ လောက်ကျမယ်တဲ့။ မှာခဲ့တယ်။ ဦးမြင့်သိန်း က
ကျွန်တော့်ကို ၁၀၀ ချေးတယ်။ ဦးထွန်းထွန်း က ဂျိုး ကို ၅၀ ချေးတယ်။ ဒေါ်အေးမေ က
၃၀၀၊ တင်တင်သန်း အမေ က ၁၀၀၊ မေမေ့ ကို ချေးတယ်။ သူများ ဆီက ငွေ ချေး တာမျိုး
လုံးဝမလုပ်ချင်ဘူး။ ဘယ်ကမှ ငွေဝင်စရာ မရှိတော့ ချေး ရပြန်တယ်။ မီးကြိုးလဲ ဖို့ နဲ့
ဂျိုး ကျောင်း အပ်ဖို့ ရပြီ။ ဒါပေမဲ့ စိတ်တော်တော်ပင်ပန်းတယ်။
ကြာသပတေးနေ့ အလုပ်ဆင်းချိန်
မိုးရွာတယ်။ ရွာတာမှ သည်းသည်း မည်းမည်း ကိုရွာတာ။ တကယ့် မိုးတွင်း ရောက်နေသလို
လေကြီးမိုးကြီး ကျတာ။ ဖယ်ရီ ကား က အမိုးမပါဘူး။ အလုပ်သမားတွေ အားလုံး မိုးရွာထဲ
ငုတ်တုတ်ပေါ့။ တချို့ ထီးထုတ်ဆောင်းပေမဲ့ ကားမောင်းနေတဲ့ အရှိန် ကြောင့်
မလုံပါဘူး။ မိုးစက်တွေ က စွေစောင်းစောင်း ကျလာတယ်။ လေ အရှိန်၊ ကားအရှိန် ကြောင့်
မိုးစက်တွေ နဲ့ ထိလိုက်ရင် ရေခဲစ လေးတွေ နဲ့ ထိသလို စူးသွားတယ်။ အလုပ် ကနေ
အိမ်နားက ကားဂိတ် အထိ ၁ နာရီလောက် မောင်းရတယ်။ မိုးကလည်း တောက်လျှောက်ရွာနေတာ။
အိမ်ရောက်တဲ့ အထိပဲ။ ချမ်းလိုက်တာ။ သွား ချင်း ရိုက်ကုန်တယ်။ အိမ်ရောက်တော့
ကိုယ်ပူ လာတယ်။ ခေါင်းအုံ ပြီး ကိုက်တယ်။ လက်တွေ ထုံနေတယ်။ ဖျားတော့ မယ်ထင်ရဲ့။
ဖြစ်ချင်တာ ဖြစ် ဆိုပြီး ဆေးမသောက်တော့ဘူး။ ထမင်းစားတော့ ချဉ်ပေါင်ကြော်နဲ့
စားတယ်။ မိုးငွေ့ မိုးသက် တွေ ဝိုင်းနေတော့ တော်တော်အေးတယ်။ အိပ်ရာ ထဲ
စောင်နှစ်ထပ်ခြုံ ပြီး အိပ်လိုက်တာ မိုးလင်း တဲ့အထိ တစ်ရေးပဲ။ မနက်အိပ်ရာထတော့ နေကောင်းတယ်။
မဖျားဘူး။ ခေါင်းမကိုက်ဘူး။ တော်ပါသေးရဲ့။
သောကြာနေ့။ နေ့ခင်း ကြည်စိုး နဲ့
တွေ့တယ်။ ညနေ ၃ နာရီ ကျော်ကျော်ဝင်း လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ တွေ့မယ်လို့ ပြောတယ်။ ၃
နာရီ ထိုးတော့ Early pass နဲ့ ထွက်လာတယ်။ ညနေ အချိန်ပို မဆင်းတော့ဘူး။ ကြည်စိုး နဲ့ တွေ့ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။
ဒီနေ့ စနေနေ့။ လျှပ်စစ်ရုံးက
မီးသမားလာတယ်။ တိုင် အသစ်စိုက်ပြီး မီးကြိုး ပြန်သွယ်ရတယ်။ မီးသမား ကို ၃၀
ပေးရတယ်။ မီးကြိုး ပြန်သွယ်ပြီး မီးရပြီ ဆိုတော့မှ တစ်ရပ်ကွက်လုံး မီးပြတ်
သွားပါလေရော။ နေ့ခင်း လာမယ့် ဘောလုံးပွဲ သတင်း အတိုအထွာလေးတောင် မကြည့်ရတော့ဘူး။ ကောင်းပါလေ့။
No comments:
Post a Comment